Ik heb me lange tijd op een bepaalde manier gedragen omdat ik dacht dat anderen dit van mij verwachtten. Omdat ik dacht dat het zo hoorde. Ik eiste daardoor teveel van mezelf en verwaarloosde mijn eigen behoeftes.
Ik wilde voor anderen klaarstaan, maar hield te weinig rekening met mezelf.
*Zo wilde ik mijn werk als jurist heel goed doen, ik mocht van mezelf absoluut geen fouten maken. Ik legde de lat ontzettend hoog. Terwijl ik daar als persoon ook niet op de goede plek zat. Ik wilde wel ander werk doen, maar ik vond: als je A zegt moet je B zeggen. Die Rechten-studie had ik gedaan, dus nu werd van mij verwacht dat ik op dit vlak zou gaan werken. En overal is wel wat, dus niet klagen, maar dragen.
*Ook wilde ik regelmatig op bezoek bij vriendinnen, maar ik had mezelf verteld dat ik mijn kinderen dan ook mee moest nemen. Want ik dacht dat dat zo hoorde. Ik kan het me nog goed voor de geest halen. Het gesleep met de Maxi-cosi, zere rug, zere bekken, zere nek, pijnstillers nemen en weer op bezoek bij een vriendin met m’n jonge kinderen. En daar met een half oor een gesprek proberen te voeren en m’n kinderen een beetje in de toom proberen te houden. Ik was kapot na afloop en had geen voldaan gevoel omdat de gesprekken die opgestart werden halverwege werden onderbroken door een poepluier of een gillende peuter op de grond. Maar ik vond dat het zo hoorde.
*Ook was ik soms uren aan het poetsen en opruimen als er visite kwam, ik wilde een schoon en opgeruimd huis, omdat ik dacht dat het zo hoorde. Terwijl als er geen visite kwam ik me daar minder druk over maakte.
Je kunt je voorstellen dat deze verwachtingen van mezelf, deze hoge lat, voor een flink energielek zorgden. Ik voelde me gestrest, gejaagd, heel moe en liep uiteindelijk vast. Ik heb mezelf toen (noodgedwongen) beter leren kennen. Ik ging naar mijn eigen behoeftes luisteren, ontdekte mijn eigen kompas en ben dat gaan volgen. Ik kwam er achter wie ik ben, wat ik kan en wat ik wil.
Zo durf ik nu tijd voor mezelf te nemen omdat ik doorzie dat ik hier echt baat bij heb (en de mensen om me heen daardoor indirect ook).
*Alleen wandelen in het bos? Ik zou het daarvoor samen met iemand anders willen doen. Maar ik kwam er achter dat ik ook heel graag even alleen in de natuur ben, dat ik me dan weer oplaad als een batterij.
*Een opleiding doen? Me omscholen? Ik dacht dat dat niet verstandig zou zijn omdat we in de tropenjaren zitten met ons jonge gezin en ik daarvoor te weinig energie zou hebben. Maar ik durfde toch een opleiding te gaan volgen omdat ik voelde dat dit mij goed zou doen, omdat ik behoefte had om mezelf verder te ontwikkelen en een nieuwe weg in te slaan.
*Ook gaf ik aan bij m’n vriendinnen dat ik liever zonder kinderen afspreek omdat het me dan energie geeft i.p.v. dat het me energie kost.
En zo richtte ik mijn leven op allerlei vlakken anders in. Zodat ik niet vooral zorgzaam voor een ander ben, maar ook zorg voor mezelf. En niet alleen bezig ben met hoe het hoort, maar ook naar mijn eigen behoeftes luister.
Herken jij jezelf in het bovenstaande? Vind jij het ook lastig voor jezelf te kiezen? Cijfer jij jezelf te vaak weg? Ben je daardoor vaak moe?
Ik gun het jou om ook voor jezelf te kiezen. Om te ontdekken wat voor jou écht belangrijk is. En geen keuzes te maken omdat het zo hoort, maar omdat je het echt wilt. Zodat jij je rustiger en gelukkiger voelt en meer energie hebt voor jezelf én voor de mensen die er echt toe doen voor jou❤️
Ps: check mijn tarievenpagina voor de actie van oktober en november 2019