Ik weet nog goed dat ik dacht dat ik slecht in wiskunde was. Ik doorzag ’t niet, ik vond het niet leuk, ik vond het lastig. Totdat ik een andere wiskundeleraar kreeg in het laatste jaar van het VWO. Ik startte met een 6- en met de overtuiging dat wiskunde niks voor mij was en dat ik beter was in andere vakken. Ik dacht dat het nog wel eens lastig kon worden om hierop een voldoende te halen bij het eindexamen. Totdat daar opeens een bevlogen, enthousiaste docent voor de klas stond en ik wiskunde begon te doorzien en zelfs leuk ging vinden.
In de aanloop naar de examens organiseerde hij zelfs een wiskunde-dag bij een camping in Oudehaske, het dorp waar ik geboren en getogen ben. We maakten er een leuke dag van met 6 VWO en gingen allemaal proefexamens doen.
Mijn verhaal bleek niet waar te zijn
Ik kan me het gesprek nog zo goed herinneren wat ik met deze leraar voerde nadat we de uitslag van de eindexamens hadden gekregen. “Je was met een 8,9 de hoogste van de klas!” vertelde hij. Wow, dit ging voor mij niet alleen over een goed cijfer halen en daar heel trots op zijn. Dit ging ook over een overtuiging die niet waar bleek te zijn. Ik had mezelf jarenlang het verhaal verteld dat ik slecht in wiskunde was. Ik kreeg een Self fulfilling prophecy (zichzelf waarmakende verwachting). Je vertoont dan onbewust gedrag dat aansluit bij je negatieve verwachtingen.
We noemen het ook wel de cirkel van ellende:
->Je denkt: ik ben nu eenmaal niet zo goed in… (in mijn voorbeeld: wiskunde).
->Daardoor voel je je belemmerd, je raakt gedemotiveerd, je gaat bijvoorbeeld minder leren of je minder inzetten of je terugtrekken.
->Daardoor functioneer je niet optimaal, je haalt bijvoorbeeld slechte(re) cijfers of iets lukt niet.
->En dan denk je: Zie je wel, ik ben nu eenmaal niet zo goed in … (mijn voorbeeld: wiskunde).
Deze docent heeft me geholpen mijn cirkel van ellende te doorbreken en liet me in mezelf geloven.
En als Lifecoach help ik mijn klanten daar nu bij
♡